Vliegenzwammen groeien veelal in loofbossen, in nauwe associatie (symbiose) met berk, tamme kastanje, eik, beuk, ook wel met den en spar.

Ze vormen een ectomycorrhiza, wat betekent dat het mycelium niet binnendringt in de wortels van de boom, maar de haarwortels aan de buitenkant omgeeft.

De bekendste verschijningsvorm van de vliegenzwam is een donkerrode hoed met witte stippen.

De witte stippen zijn restanten van het algeheel omhulsel (velum universale) waarin de paddenstoel 'opgesloten' zat, voordat hij uit de grond omhoog kwam.

Deze spoelen bij regenachtig weer vrij snel van de hoed.

De kleur van de hoed is echter variabel en kan variëren van rood tot oranje met gele tinten.

De hoed wordt 5–15 cm breed.

Het vlees, de plaatjes en de sporen zijn wit.

De sporen zijn elliptisch van vorm (9-12 µm bij 6-9 µm) .

Op de witte steel zit meestal een duidelijke ring en aan de onderkant een (vlokkige) beurs. Vliegenzwammen kunnen voorkomen vanaf juli tot en met de late herfst, met een hoogtepunt rond eind augustus.

Een mogelijke verklaring voor de naam vliegenzwam is dat het rode vlies op de hoed de stof muscarine bevat, waarvan een vliegendodend middel zou kunnen worden gemaakt.

De hele paddenstoel bevat werkzame stoffen, maar de concentraties daarvan zijn het hoogst in de rode hoed. Naast het giftige muscarine bevat het muscimol, muscazone en iboteenzuur.

Sommige stoffen in de vliegenzwam hebben een bedwelmende of hallucinogene werking.

De toxiciteit van deze paddenstoel wordt vaak overschat - van aanraken zijn geen nadelige gevolgen te verwachten.

Toch kan het opeten van een hele paddenstoel voor bijvoorbeeld een kleine hond in enkele uren fataal zijn.

Vindplaats :Twello

Datum : 2 Nov 2014

Vindplaats :Twello

Datum : 28 Sept 2019

Vindplaats : Twello

Datum : 28 Sept 2019

Vindplaats : Twello

Datum : 28 Sept 2019